Dit is mijn dag

Vanmorgen in de trein naar Hilversum had ik weer zo'n moment. De zon scheen op mijn hoofd achter het raam waardoor ik mijn ogen tot spleetjes moest knijpen. Mijn vriend en huisgenoot zat tegenover me en onderweg kraamden we de ons welbekende onzin uit. Wat is het toch heerlijk om hier op deze aardbol rond te lopen, of in dit geval, in de trein te zitten.
Een kleine zoektocht door het mediapark in Hilversum bracht ons dan uiteindelijk bij de studio van de NOS en van Radio 1. Samen met Frad Spijkers en Fik Meijer was ik te gast bij het EO-programma Dit is de dag.
Fred Spijkers vertelde zijn aangrijpende verhaal over zijn strijd tegen de Nederlandse staat. Hij neemt het in alle redelijkheid op tegen het gezag om aan te tonen dat er bij defensie soms grove fouten worden gemaakt.
Fik Meijer, Emeritus hoogleraar Oude geschiedenis aan de UvA, was aanwezig om terug te gaan in 'de tijdmachine'. Het verhaal werk opgehaald van
Wim-de beul uit Heike-van Est. Hoe hij in 1951 ons Nederlanders door een geweldige valpartij op de Col D'Aubisque fan maakte van de Tour de France.

Ik vertelde over mijn boek en over mijn strijd tegen de ziekte kanker. Het was snel reageren op een vraag/opmerking van een luisteraar. Zij meende dat 'overwinnaar van kanker' niet de goede term is. Zij had meer de overtuiging dat het 'een kwestie van geluk' is of je geneest of niet. Voorwaar een lastig vraagstuk wat ze me voorschotelde. Natuurlijk is het genezen van kanker een groot geluk bij een gigantisch ongeluk. Als ik niet het geluk had gekend dat mijn medicijnen uiteindelijk goed aansloegen, was ik nu al voor jaren onder de groene zoden verdwenen. Ik denk wel dat vechtlust en positieve kracht kan bijdragen aan het genezingsproces en aan je eigen beleving. In lichamelijk opzicht doen de chemokuren en de operaties hun werk, maar als je niet meevecht en niet gelooft in je eigen kunnen en je eigen onverzettelijkheid, dan wordt het een zware kluif.
Kanker wordt overwonnen door medicijnen en goede zorg, maar ook zelf ga je iedere dag het gevecht weer aan. Het gevecht met jezelf, het gevecht tegen de komende misselijkheid, het vecht tegen je achteruitgaande lichaam, het gevecht tegen jouw ziekte. Iedere dag zet je je schap tegen het geen er komen gaat en iedere dag ben je 's morgen weer blij dat je er nog bent. In dat opzicht is het een gigantische overwinning.

Aan het eind van het programma werd een gedicht voorgedagen door Jurre van den Berg. Ik loop er de hele dag mee rond. De eerste reactie was ook alleen maar 'prachtig'. Ik heb Jurre nog nooit gezien en volgens mij is het niet actief bekend met Alpe D'HuZes, maar in een paar regels heeft Jurre verwoord wat ik beleef tijdens Alpe D'HuZes. Bedankt Jurre!

KONINGINNERIT

De aanloop is vals plat.
In het uitgedunde peloton

vermenigvuldigen cellen zich
tot een splijtende demarrage.

Er is geen tijd voor kijken
of water halen – nu of nooit
aanklampen in het laatste wiel.

Zevenendertig nietjes verder
ligt een berg
met eenentwintig kronkels.

Alleen een nummer onderscheidt
een bocht van de vorige, in zweet
oefent hij eindeloze herhaling.

Beneden grijnst het dorp –
de zwaartekracht is het dal,

niet de weg van het lijden:
wie klimt valt niet.


Hartelijke groet,

Thomas Zijlma