Beste lezers,
Wie denkt dat het een peulenschil is om op één dag 250 kilometer door de Limburgse heuvels te fietsen, heeft gelijk! het motto opgevenisgeenoptie brengt je overal.
Van vorig jaar kan ik me herinneren dat het de hele dag koud was, dat de heuvels er onbarmhartig bijlagen en dat het parcours was volgestampt met krukken en kneuzen die nog maar zelden een racefiets van dichtbij hebben aanschouwd. Sterker nog, er waren er velen die op die natte dag in april, voor het eerst het knoestige zadel onder de billen voelde stuiteren.
Deze keer was de voorbereiding beter. Niet alleen heb ik harder getraind, maar ook wist ik precies wat me te wachten stond. De eerste 130 km raffelden Klaas Veenbaas, de locomotief van Alpe D'HuZes, Menno van Winden de man die geen introductie behoeft en ik in hoog tempo af. De zon, flauwtjes aanwezig, bracht enige verwarming in het mistige Limburg. Mijn kilometerteller werkte niet dus daar had ik ook geen omkijken naar.
Bij de derde ravitailleringspost ging het mis. Het eten dat ik in grote hoeveelheden voor deze tocht in mijn maag had gepropt vormde een harde bal die niet verder werd gestuuwd richting de darmen. Gevolg: maagpijn, buikpijn, misselijkheid, gasvorming. Dat laatste was mijn enige wapen om medefietsers op afstand te houden, maar ook dat mocht niet baten.
Rustig aan dan maar. En verdomd, 40km later ging het weer. Dramatisch ver weggezakt in het deelnemersveld, toch nog een van de beste kornuiten tegen het lijf gefietst. Erwin van der Heijden "de doorzetter met tractus iliotibialis" (ontstoken peesblad aan de rachter knie). Samen trotseerden we de finale van de Amstel Gold Race; inmiddels niet zo Gold meer omdat het regende en koud geworden was. Kruisberg, Eyserbosweg, Huls, Bergseweg, Fromberg, Keutenberg en Cauberg. Ik was na 180 km volledig hersteld! Mijn eten was op de plek gekomen waar het hoorde, mijn benen voelden weer krachtig en lachend passeerde ik de meest listige obstakels van de race.
Achteraf: geen centje pijn.
Deze week stond in het teken van de benen losjes laten draaien en nog één keer een flinke klap erop te geven alvorens ik dit weekend weer afreis naar Limburg om deel te nemen aan de heuveltocht Klimmen - Banneux - Klimmen. Twee weken lekker doorfietsen en dan de finale van het trainingswerk van 2009: 5 dagen mijzelf afbeulen in de Vogezen.
De sponsoring is een beetje minder hard gaan lopen en dus... verwacht nog een offensief voordat het echte werk gaat beginnen in de Franse Alpen!
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
nr 16
vrijdag 24 april 2009
donderdag 9 april 2009
WTC Spiningmarathon
Wie er zin heeft om op een geweldige locatie de beentjes te laten draaien voor stichting Alpe D'HuZes, let op!
Het deelenmersteam van de gemeente Amsterdam organiseert op 16 mei bovenop het dak van het Word Trade Center in Amsterdam een 4 uur durende spinningmarathon. Op dreze zaterdag is het mogelijk om de gehele met glas omgeven bovenste verdieping van het WTC onveilig te maken met snorrende fietsen en voor degenen die een extra duit in het zakje willen doen, is het zelfs mogelijk om echt op het dak de zweetdruppels over Amsterdam uit te laten waaien.
Voor wie zin heeft, kijk even op www.amsterdam.nl/opgevenisgeenoptie
Hartelijk groet,
Thomas Zijlma
nr 16
Het deelenmersteam van de gemeente Amsterdam organiseert op 16 mei bovenop het dak van het Word Trade Center in Amsterdam een 4 uur durende spinningmarathon. Op dreze zaterdag is het mogelijk om de gehele met glas omgeven bovenste verdieping van het WTC onveilig te maken met snorrende fietsen en voor degenen die een extra duit in het zakje willen doen, is het zelfs mogelijk om echt op het dak de zweetdruppels over Amsterdam uit te laten waaien.
Voor wie zin heeft, kijk even op www.amsterdam.nl/opgevenisgeenoptie
Hartelijk groet,
Thomas Zijlma
nr 16
maandag 6 april 2009
Draaien en suizen
Beste Lezers,
Niet dat het er mij om te doen is hier reclame te maken voor een wielenmerk, maar het moet me toch even van het hart. Afgelopen zondag heb ik voor het eerst mogen genieten van mijn nieuwe Italiaanse wielset: Marchisio Zefir x 75. Stijf en licht is het devies en dat valt te merken. Mijn oude wielen waren nodig aan vervanging toe en dus was het even zoeken naar een goed alternatief, maar dat is gevonden. Door de naven van carbon zoeft de weg bij het aanzetten hartverwarmend onder me door en ook het versnellen gaat soepeler. Draaien en keren was tot voor kort wel eens spannend met mijn 'slappe'en logge wielen. Nu geeft het een zeker en strak gevoel. Ook een nieuw setje lichte banden zorgt voor minder roterende massa... op naar 4 juni: nog 59 dagen.
Deze week staat natuurlijk in het teken van trainen en rusten, zoals dat altijd gaat, maar tijdens het rusten staat er iets heel belangrijks te gebeuren. Sinds vrijdag ben ik in het bezit van de proefdruk van 37 nietjes. Belangijk is om de allerlaatste puntjes op de I te zetten; nog één keer alles doorlezen; nog één keer kijken of alles staat op de plek waar het moet staan. Over anderhalve week zal het dikke pak papier naar de drukker gaan. Spannend.
Ik heb aan de rechter kant in het keuzemenu een link gezet 'doneer'. Daar kunnen jullie je bijdragen voor mijn monstertocht en natuurlijk voor de kankerbestrijding deponeren.
Tot snel.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
nr 16
Niet dat het er mij om te doen is hier reclame te maken voor een wielenmerk, maar het moet me toch even van het hart. Afgelopen zondag heb ik voor het eerst mogen genieten van mijn nieuwe Italiaanse wielset: Marchisio Zefir x 75. Stijf en licht is het devies en dat valt te merken. Mijn oude wielen waren nodig aan vervanging toe en dus was het even zoeken naar een goed alternatief, maar dat is gevonden. Door de naven van carbon zoeft de weg bij het aanzetten hartverwarmend onder me door en ook het versnellen gaat soepeler. Draaien en keren was tot voor kort wel eens spannend met mijn 'slappe'en logge wielen. Nu geeft het een zeker en strak gevoel. Ook een nieuw setje lichte banden zorgt voor minder roterende massa... op naar 4 juni: nog 59 dagen.
Deze week staat natuurlijk in het teken van trainen en rusten, zoals dat altijd gaat, maar tijdens het rusten staat er iets heel belangrijks te gebeuren. Sinds vrijdag ben ik in het bezit van de proefdruk van 37 nietjes. Belangijk is om de allerlaatste puntjes op de I te zetten; nog één keer alles doorlezen; nog één keer kijken of alles staat op de plek waar het moet staan. Over anderhalve week zal het dikke pak papier naar de drukker gaan. Spannend.
Ik heb aan de rechter kant in het keuzemenu een link gezet 'doneer'. Daar kunnen jullie je bijdragen voor mijn monstertocht en natuurlijk voor de kankerbestrijding deponeren.
Tot snel.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
nr 16
woensdag 1 april 2009
Trainen in Limburg
Beste lezers,
Mijn boek gaat deze week voor de eerste versie naar de drukker! Even een weekje rust in mijn hoofd. Het redigeerwerk van Maria (van uitgeverij AW Burna) heeft knalhard gewerkt om alles door te ploegen. Aan mij de taak daarna om te kijken naar haar werk en hier en daar nog wat fijnslijperij toe te passen. Volgende week komt het eerste ruwe exemplaar mijn kant op voor de allerlaatste en finale check...
Met deze geruststellende en ook weer spannende gedachte, stapte ik afgelopen zondag vroeg in de trein om af te reizen naar het zonnige Valkenburg. Daar werd door Remy Meijers (en vele anderen) een spinningmatathon georganiseerd in de Polfermolen, het sportcentrum van Valkenburg. De eerste sessie heb ik niet mee kunnen maken, maar de laatste dikke twee uur heb ik de benen heftig laten draaien op de fiets. De finale van de Brabantse Pijl volgende wij op het grote scherm, met commentaar en opzwepende woorden van Remy en daarna was de laatste serie een klimtijdrit, staand op de pedalen naar de top van de Alpe D'Huez... Met de stampende dijen van Lance Armstrong die Ivan Basso verslond en iedereen de vernieling in reed, geprojecteerd op de muur was het een koud kunstje om me helemaal te geven. Voldaan van het spinnen kleedde ik me snel om zodat ik in het middagzonnetje ook nog kon genieten van de Limburgse heuvels. Vriend Niek (en een vriend van hem) die daar toevallig ook was, trof ik na een telefoontje op een kruising nabij Klimmen. Na anderhalf uur knallen, was het mooi geweest en moegefietst liet ik me voor de laatste keer van de Cauberg naar beneden suizen.
Het huis van Remy, zijn lieve vrouw en drie mooie dochtertjes was snel gevonden. Het eten smaakte opperbest, de thee was heerlijk, het glas wijn voor het slapen maakte me lekker rozig en het bed waar ik vorig jaar voor de Amstelgoldrace ook in geslapen had, lag weer uitstekend.
's Morgens bij tijds weer op om het koerspak weer aan te trekken en na het ontbijt te beginnen aan de Mergellandroute. Over vele bekende heuvels en af en toe door de wat minde mooie gedeelten van Limburg, was het toch mooi 'de finale' van de Amstelgoldrace alvast weer eens door te fietsen. Eyserbosweg, Keutenberg, Fromberg en Cauberg ook nog maar een keer.
Niet hersteld van de zondag kostte het me was moeite om ontspannen te rijden, maar het blijft altijd mooier van het westelijk havengebied van Amsterdam!
Het was een prachtig weekend en een lekker voorbereiding voor De Goldrace van 18 April en de week daarne Klimmen-Banneux-klimmen.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
nr 16
PS Wil je nog doneren? klik dan even op: http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/ThomasZijlma/Individuele-renners/doneren.aspx
Mijn boek gaat deze week voor de eerste versie naar de drukker! Even een weekje rust in mijn hoofd. Het redigeerwerk van Maria (van uitgeverij AW Burna) heeft knalhard gewerkt om alles door te ploegen. Aan mij de taak daarna om te kijken naar haar werk en hier en daar nog wat fijnslijperij toe te passen. Volgende week komt het eerste ruwe exemplaar mijn kant op voor de allerlaatste en finale check...
Met deze geruststellende en ook weer spannende gedachte, stapte ik afgelopen zondag vroeg in de trein om af te reizen naar het zonnige Valkenburg. Daar werd door Remy Meijers (en vele anderen) een spinningmatathon georganiseerd in de Polfermolen, het sportcentrum van Valkenburg. De eerste sessie heb ik niet mee kunnen maken, maar de laatste dikke twee uur heb ik de benen heftig laten draaien op de fiets. De finale van de Brabantse Pijl volgende wij op het grote scherm, met commentaar en opzwepende woorden van Remy en daarna was de laatste serie een klimtijdrit, staand op de pedalen naar de top van de Alpe D'Huez... Met de stampende dijen van Lance Armstrong die Ivan Basso verslond en iedereen de vernieling in reed, geprojecteerd op de muur was het een koud kunstje om me helemaal te geven. Voldaan van het spinnen kleedde ik me snel om zodat ik in het middagzonnetje ook nog kon genieten van de Limburgse heuvels. Vriend Niek (en een vriend van hem) die daar toevallig ook was, trof ik na een telefoontje op een kruising nabij Klimmen. Na anderhalf uur knallen, was het mooi geweest en moegefietst liet ik me voor de laatste keer van de Cauberg naar beneden suizen.
Het huis van Remy, zijn lieve vrouw en drie mooie dochtertjes was snel gevonden. Het eten smaakte opperbest, de thee was heerlijk, het glas wijn voor het slapen maakte me lekker rozig en het bed waar ik vorig jaar voor de Amstelgoldrace ook in geslapen had, lag weer uitstekend.
's Morgens bij tijds weer op om het koerspak weer aan te trekken en na het ontbijt te beginnen aan de Mergellandroute. Over vele bekende heuvels en af en toe door de wat minde mooie gedeelten van Limburg, was het toch mooi 'de finale' van de Amstelgoldrace alvast weer eens door te fietsen. Eyserbosweg, Keutenberg, Fromberg en Cauberg ook nog maar een keer.
Niet hersteld van de zondag kostte het me was moeite om ontspannen te rijden, maar het blijft altijd mooier van het westelijk havengebied van Amsterdam!
Het was een prachtig weekend en een lekker voorbereiding voor De Goldrace van 18 April en de week daarne Klimmen-Banneux-klimmen.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
nr 16
PS Wil je nog doneren? klik dan even op: http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/ThomasZijlma/Individuele-renners/doneren.aspx
Abonneren op:
Posts (Atom)