Ik hoef geen Mr Armstrong meer te zeggen, want ik ken hem! Sterker nog, ik heb met hem gepraat en ik heb hem aangeraakt.
Op de ochtend van 18 juli werd ik door de wekker wakker en dat verbaasde me nogal. Was ik dan niet zenuwachtig? Nog niet echt eigenlijk en het kon ook nog dat het helemaal niet door zou gaan. Mischa van de redactie van de NOS was al weken bezig geweest om de ontmoeting tot stand te brengen en zelfs Mart Smeets had zich ermee bemoeid door met Bruyneel te bellen dat het toch echt door moest gaan.
In de auto naar de start en een klein rondje lopen over de plaats van straks de bussen van de ploegen zouden parkeren. Het was er al druk. Journalisten en geinteresseerden struinden rond om straks de beste plek te verschalken om hun favoriet te kunnen zien.
Ineens doemde er iets blauws op tussen de menigte. Het publiek en iedereen bewoog zich als een zwerm onweersvliegjes achter het blauwe gevaarte aan waar straks The Boss uit zou komen.
We hadden een geweldig plekje. Aan de voorkant van de bus waar geen hekken stonden werd ik vakkundig naar voren geduwd. In mijn rug stonden 100 journalisten en fans om het eerst een glimp van Lance te zien. Door het gedrang werd ik steeds verder naar voren geduwd waardoor ik met mijn been tegen de witte Trek van Contador aan kwam te staan. De Mechanieker die zich ook als bodygard had opgeworpen, begon een flinkte tirade en toen ik nog zei dat ik een afspraak met Lance had, lachtte hij me vierkant uit. 'Iedereen heeft hier een afspraak met Lance', begreep ik van hem. Toch moet hij op zijn neus gekeken hebben toen ik dan na 10 min dringen in eens met mijn held in gesprek was. Mijn knieen waren net sterk genoeg om het bibberen tegen te gaan en zowaar onstond er een gesprek met de man die me geinspireerd heeft te knokken. Hij heeft me als geen ander laten zien dat je lichaam tot de meest bizarre dingen in staat is. Overwinnen van kanker kan je niet helemaal zelf, je medicijnen moeten werken en je moet een club mensen hebben die je ondersteunen, die je kracht geven. Of ze nou bekend zijn of niet.
Hier is het filmpje nog een keer terug te zien met Lance en als je de hele avond etappe wil zien, klik dan hier
Het was werkelijk een geweldig dag die ik nooit zal vergeten. Als Lance 8 keer de tour wint, dan moet ik 8 keer de Alpe op. Afgesproken.
Hartelijke groet,
Thomas
donderdag 30 juli 2009
Wat gebeurt er allemaal?
Als ik 's avonds in mijn bed lig, dan vraag ik met wel eens het bovenstaande af. Ik praat met mijn viendin over het bovenstaande en af en toe probeer ik met van het afgelopen jaar het bovenstaande af te vragen. Het is een lastig vraagstuk.
Eerst in de uitzending bij Knelel en van den Brink, Hart van Nederland, RTV Noord Holland, de Radio en als kers op de taart Bij Mart Smeets in de Avondetappe. Dat was dan nog niet eens alles want die ochtend op 18 juli 2009 was het dringen geblazen voor de bus van Astana, waar ik 'een afspraak' had met Lance.
'Ja ja', zijn de mecanieker die me naar achter duwde.
'Iedereen heeft hier een afspraak met Lance, dus ga maar een flink eind naar achter'.
Een stap naar achter doen was niet echt mogelijk, aangezien er daarn nog 10 rijen dik mensen stonden. Het hoefde ook niet, want het was echt waar! Dat wist alleen die beste man nog niet, maar hij zou er snel genoeg achter komen... Morgen schrijf ik meer.
Voor nu: Op zondag 2 augustus ben ik bij Cosmox boekhandel te vinden van 14.00-15.00 uur. Het is de grote boekhandel aan de Kanaalkade in Alkmaar die voorheen Zwaan en Ter Burg Heette. Wil je dus een gesigneerd exemplaar en heb je er nog geen een? Jullie weten me dan te vinden.
Overigens is '37 nietjes' op een heel speciale lijst binnengekomen. De Bestseller top 60 is dé lijst van de Stichting Collectieve propaganda voor het Nederlandse Boek met de best verkochte boeken van Nederland. Met STIP op nr 37 is binnengekomen... 37 Nietjes...
Tot morgen en hartelijke groet,
Thomas
Eerst in de uitzending bij Knelel en van den Brink, Hart van Nederland, RTV Noord Holland, de Radio en als kers op de taart Bij Mart Smeets in de Avondetappe. Dat was dan nog niet eens alles want die ochtend op 18 juli 2009 was het dringen geblazen voor de bus van Astana, waar ik 'een afspraak' had met Lance.
'Ja ja', zijn de mecanieker die me naar achter duwde.
'Iedereen heeft hier een afspraak met Lance, dus ga maar een flink eind naar achter'.
Een stap naar achter doen was niet echt mogelijk, aangezien er daarn nog 10 rijen dik mensen stonden. Het hoefde ook niet, want het was echt waar! Dat wist alleen die beste man nog niet, maar hij zou er snel genoeg achter komen... Morgen schrijf ik meer.
Voor nu: Op zondag 2 augustus ben ik bij Cosmox boekhandel te vinden van 14.00-15.00 uur. Het is de grote boekhandel aan de Kanaalkade in Alkmaar die voorheen Zwaan en Ter Burg Heette. Wil je dus een gesigneerd exemplaar en heb je er nog geen een? Jullie weten me dan te vinden.
Overigens is '37 nietjes' op een heel speciale lijst binnengekomen. De Bestseller top 60 is dé lijst van de Stichting Collectieve propaganda voor het Nederlandse Boek met de best verkochte boeken van Nederland. Met STIP op nr 37 is binnengekomen... 37 Nietjes...
Tot morgen en hartelijke groet,
Thomas
maandag 13 juli 2009
Dit is mijn dag
Vanmorgen in de trein naar Hilversum had ik weer zo'n moment. De zon scheen op mijn hoofd achter het raam waardoor ik mijn ogen tot spleetjes moest knijpen. Mijn vriend en huisgenoot zat tegenover me en onderweg kraamden we de ons welbekende onzin uit. Wat is het toch heerlijk om hier op deze aardbol rond te lopen, of in dit geval, in de trein te zitten.
Een kleine zoektocht door het mediapark in Hilversum bracht ons dan uiteindelijk bij de studio van de NOS en van Radio 1. Samen met Frad Spijkers en Fik Meijer was ik te gast bij het EO-programma Dit is de dag.
Fred Spijkers vertelde zijn aangrijpende verhaal over zijn strijd tegen de Nederlandse staat. Hij neemt het in alle redelijkheid op tegen het gezag om aan te tonen dat er bij defensie soms grove fouten worden gemaakt.
Fik Meijer, Emeritus hoogleraar Oude geschiedenis aan de UvA, was aanwezig om terug te gaan in 'de tijdmachine'. Het verhaal werk opgehaald van
Wim-de beul uit Heike-van Est. Hoe hij in 1951 ons Nederlanders door een geweldige valpartij op de Col D'Aubisque fan maakte van de Tour de France.
Ik vertelde over mijn boek en over mijn strijd tegen de ziekte kanker. Het was snel reageren op een vraag/opmerking van een luisteraar. Zij meende dat 'overwinnaar van kanker' niet de goede term is. Zij had meer de overtuiging dat het 'een kwestie van geluk' is of je geneest of niet. Voorwaar een lastig vraagstuk wat ze me voorschotelde. Natuurlijk is het genezen van kanker een groot geluk bij een gigantisch ongeluk. Als ik niet het geluk had gekend dat mijn medicijnen uiteindelijk goed aansloegen, was ik nu al voor jaren onder de groene zoden verdwenen. Ik denk wel dat vechtlust en positieve kracht kan bijdragen aan het genezingsproces en aan je eigen beleving. In lichamelijk opzicht doen de chemokuren en de operaties hun werk, maar als je niet meevecht en niet gelooft in je eigen kunnen en je eigen onverzettelijkheid, dan wordt het een zware kluif.
Kanker wordt overwonnen door medicijnen en goede zorg, maar ook zelf ga je iedere dag het gevecht weer aan. Het gevecht met jezelf, het gevecht tegen de komende misselijkheid, het vecht tegen je achteruitgaande lichaam, het gevecht tegen jouw ziekte. Iedere dag zet je je schap tegen het geen er komen gaat en iedere dag ben je 's morgen weer blij dat je er nog bent. In dat opzicht is het een gigantische overwinning.
Aan het eind van het programma werd een gedicht voorgedagen door Jurre van den Berg. Ik loop er de hele dag mee rond. De eerste reactie was ook alleen maar 'prachtig'. Ik heb Jurre nog nooit gezien en volgens mij is het niet actief bekend met Alpe D'HuZes, maar in een paar regels heeft Jurre verwoord wat ik beleef tijdens Alpe D'HuZes. Bedankt Jurre!
KONINGINNERIT
De aanloop is vals plat.
In het uitgedunde peloton
vermenigvuldigen cellen zich
tot een splijtende demarrage.
Er is geen tijd voor kijken
of water halen – nu of nooit
aanklampen in het laatste wiel.
Zevenendertig nietjes verder
ligt een berg
met eenentwintig kronkels.
Alleen een nummer onderscheidt
een bocht van de vorige, in zweet
oefent hij eindeloze herhaling.
Beneden grijnst het dorp –
de zwaartekracht is het dal,
niet de weg van het lijden:
wie klimt valt niet.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
Een kleine zoektocht door het mediapark in Hilversum bracht ons dan uiteindelijk bij de studio van de NOS en van Radio 1. Samen met Frad Spijkers en Fik Meijer was ik te gast bij het EO-programma Dit is de dag.
Fred Spijkers vertelde zijn aangrijpende verhaal over zijn strijd tegen de Nederlandse staat. Hij neemt het in alle redelijkheid op tegen het gezag om aan te tonen dat er bij defensie soms grove fouten worden gemaakt.
Fik Meijer, Emeritus hoogleraar Oude geschiedenis aan de UvA, was aanwezig om terug te gaan in 'de tijdmachine'. Het verhaal werk opgehaald van
Wim-de beul uit Heike-van Est. Hoe hij in 1951 ons Nederlanders door een geweldige valpartij op de Col D'Aubisque fan maakte van de Tour de France.
Ik vertelde over mijn boek en over mijn strijd tegen de ziekte kanker. Het was snel reageren op een vraag/opmerking van een luisteraar. Zij meende dat 'overwinnaar van kanker' niet de goede term is. Zij had meer de overtuiging dat het 'een kwestie van geluk' is of je geneest of niet. Voorwaar een lastig vraagstuk wat ze me voorschotelde. Natuurlijk is het genezen van kanker een groot geluk bij een gigantisch ongeluk. Als ik niet het geluk had gekend dat mijn medicijnen uiteindelijk goed aansloegen, was ik nu al voor jaren onder de groene zoden verdwenen. Ik denk wel dat vechtlust en positieve kracht kan bijdragen aan het genezingsproces en aan je eigen beleving. In lichamelijk opzicht doen de chemokuren en de operaties hun werk, maar als je niet meevecht en niet gelooft in je eigen kunnen en je eigen onverzettelijkheid, dan wordt het een zware kluif.
Kanker wordt overwonnen door medicijnen en goede zorg, maar ook zelf ga je iedere dag het gevecht weer aan. Het gevecht met jezelf, het gevecht tegen de komende misselijkheid, het vecht tegen je achteruitgaande lichaam, het gevecht tegen jouw ziekte. Iedere dag zet je je schap tegen het geen er komen gaat en iedere dag ben je 's morgen weer blij dat je er nog bent. In dat opzicht is het een gigantische overwinning.
Aan het eind van het programma werd een gedicht voorgedagen door Jurre van den Berg. Ik loop er de hele dag mee rond. De eerste reactie was ook alleen maar 'prachtig'. Ik heb Jurre nog nooit gezien en volgens mij is het niet actief bekend met Alpe D'HuZes, maar in een paar regels heeft Jurre verwoord wat ik beleef tijdens Alpe D'HuZes. Bedankt Jurre!
KONINGINNERIT
De aanloop is vals plat.
In het uitgedunde peloton
vermenigvuldigen cellen zich
tot een splijtende demarrage.
Er is geen tijd voor kijken
of water halen – nu of nooit
aanklampen in het laatste wiel.
Zevenendertig nietjes verder
ligt een berg
met eenentwintig kronkels.
Alleen een nummer onderscheidt
een bocht van de vorige, in zweet
oefent hij eindeloze herhaling.
Beneden grijnst het dorp –
de zwaartekracht is het dal,
niet de weg van het lijden:
wie klimt valt niet.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
dinsdag 7 juli 2009
Voor als je het nog een keer wil bekijken
Hier het filmpje van SBS6
Hart van Nederland
En op RTV-Noord Holland:
Thomas Zijlma: De Lance Armstrong van de polder
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
Hart van Nederland
En op RTV-Noord Holland:
Thomas Zijlma: De Lance Armstrong van de polder
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
maandag 6 juli 2009
RTV-Noord Holland
Beste Lezers,
Het kan niet op... nog gene uur nadat je heren van SBS6 vertrokken waren, ging de telefoon. Het was een verslaggever en een cameraman van RTV-Noord Holland, die ook graag een reportage wilden maken.
Resultaat: om 18.00uur in het nieuws bij tv-nh. Het was een prachtige dag en ik ben heel benieuwd naar het resultaat van vanavond...
veel kijkplezier allemaal vanavond.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
Het kan niet op... nog gene uur nadat je heren van SBS6 vertrokken waren, ging de telefoon. Het was een verslaggever en een cameraman van RTV-Noord Holland, die ook graag een reportage wilden maken.
Resultaat: om 18.00uur in het nieuws bij tv-nh. Het was een prachtige dag en ik ben heel benieuwd naar het resultaat van vanavond...
veel kijkplezier allemaal vanavond.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
Hart van Nederland
Beste Lezers,
Nog geen 10 minuten geleden waren hier de verslaggever en de cameraman van SBS6. Vanavond komt de reportage in Hart van Nederland in de uitzending die duurt van 22.35tot 22.50 uur.
We hebben mooie opnames gemaakt in mijn kamer en ook tijdens het fietsen moeten goede beelden zijn gedraait. Ik ben heel erg benieuwd hoe het eruit komt te zien.
Allemaal kijken dus...
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
Nog geen 10 minuten geleden waren hier de verslaggever en de cameraman van SBS6. Vanavond komt de reportage in Hart van Nederland in de uitzending die duurt van 22.35tot 22.50 uur.
We hebben mooie opnames gemaakt in mijn kamer en ook tijdens het fietsen moeten goede beelden zijn gedraait. Ik ben heel erg benieuwd hoe het eruit komt te zien.
Allemaal kijken dus...
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
zondag 5 juli 2009
Er valt een hoop te vieren
Beste Lezers,
Het weer is ons al een ruime week erg goed gezind. Iedereen is vrolijk, de rozé vloeit op sommige plaatsen rijkelijk en er wordt weer bijzonder hard gefietst. Nu de tijd voor mijn gekomen is om wat meer te ontspannen, zijn het de profs die het Franse Landschap opvreten en er met de horde wilde mannen doorheen razen.
Omdat ik vijf dagen per week aan het werk ben, is het lastiger om zelf ook te fietsen. Ik baal ervan, want mijn lichaam is gewend aan de spanning en de voortdurende trainingsarbeid. Niet getreurd, bedacht ik me afgelopen woensdag: ik kan ook in de ochtend fietsen. Een ritueel is geboren. Van 07.00 tot 09.00 uur wordt er gedurende werkdagen op de fiets gezeten, om daarna heerlijk de dag te beginnen tijdens de middag in vervoering te raken van de Tour de France.
Het kriebelde meer dan ooit. Ik voelde zo waar echte zenuwachtigheid in de week voordat de Tour van start ging. Was het omdat Lance weer koerst? Ii het omdat ik over twee weken zelfs aan tafel zit bij Mart Smeets? Ik weet het niet. Maar dat het een mooie tour wordt dat is zeker.
Gisteren zagen we Cancelara met groot machtsvertoon de verschrikkelijke tijdrit winnen, we zagen Mentchov door het ijs zakken en we zagen The Boss heel erg behoorlijk presteren en de 10de plaats in het klassement innemen.
Vandaag wordt er niet gefietst, door mij althans. Vandaag wordt in Leiderdorp de feestlocatie bezocht voor de bruiloft van mijn broer en aansluitend gaat in Alkmaar de champagne in de lucht voor mijn zusje die het behalen van haar VWO-diploma viert. Het zijn mooie mijlpalen die er gevierd gaan worden.
Sinds ik ziek ben geweest, ben ik gek op het vieren van dingen. Eigenlijk maakt het me ook niet uit wat er gevierd kan worden want iedere dag is een feest. Ook al gebeuren er op een dag vervelende dingen, het lukt altijd wel om een moment van geluk te ervaren. Al is het maar met mooi weer door Amsterdam fietsen. Misschien is het wel een telefoontje met een vriend dat nergens over gaat. Als je erbij stil staat dat je het kan, wordt het allemaal iets om te vieren.
Kijk morgen avond met z'n allen naar de late editie van Hart van Nederland op SBS6 om 22.30uur. Morgen komen ze me filmen voor een item in het programma. Mijn boek komt ter spraken en waarschijnlijk gaat het ook wel iets te maken hebben met fietsen.
Morgen dus... SBS6 om 22.30 uur.
Vier zoveel je vieren kan.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
Het weer is ons al een ruime week erg goed gezind. Iedereen is vrolijk, de rozé vloeit op sommige plaatsen rijkelijk en er wordt weer bijzonder hard gefietst. Nu de tijd voor mijn gekomen is om wat meer te ontspannen, zijn het de profs die het Franse Landschap opvreten en er met de horde wilde mannen doorheen razen.
Omdat ik vijf dagen per week aan het werk ben, is het lastiger om zelf ook te fietsen. Ik baal ervan, want mijn lichaam is gewend aan de spanning en de voortdurende trainingsarbeid. Niet getreurd, bedacht ik me afgelopen woensdag: ik kan ook in de ochtend fietsen. Een ritueel is geboren. Van 07.00 tot 09.00 uur wordt er gedurende werkdagen op de fiets gezeten, om daarna heerlijk de dag te beginnen tijdens de middag in vervoering te raken van de Tour de France.
Het kriebelde meer dan ooit. Ik voelde zo waar echte zenuwachtigheid in de week voordat de Tour van start ging. Was het omdat Lance weer koerst? Ii het omdat ik over twee weken zelfs aan tafel zit bij Mart Smeets? Ik weet het niet. Maar dat het een mooie tour wordt dat is zeker.
Gisteren zagen we Cancelara met groot machtsvertoon de verschrikkelijke tijdrit winnen, we zagen Mentchov door het ijs zakken en we zagen The Boss heel erg behoorlijk presteren en de 10de plaats in het klassement innemen.
Vandaag wordt er niet gefietst, door mij althans. Vandaag wordt in Leiderdorp de feestlocatie bezocht voor de bruiloft van mijn broer en aansluitend gaat in Alkmaar de champagne in de lucht voor mijn zusje die het behalen van haar VWO-diploma viert. Het zijn mooie mijlpalen die er gevierd gaan worden.
Sinds ik ziek ben geweest, ben ik gek op het vieren van dingen. Eigenlijk maakt het me ook niet uit wat er gevierd kan worden want iedere dag is een feest. Ook al gebeuren er op een dag vervelende dingen, het lukt altijd wel om een moment van geluk te ervaren. Al is het maar met mooi weer door Amsterdam fietsen. Misschien is het wel een telefoontje met een vriend dat nergens over gaat. Als je erbij stil staat dat je het kan, wordt het allemaal iets om te vieren.
Kijk morgen avond met z'n allen naar de late editie van Hart van Nederland op SBS6 om 22.30uur. Morgen komen ze me filmen voor een item in het programma. Mijn boek komt ter spraken en waarschijnlijk gaat het ook wel iets te maken hebben met fietsen.
Morgen dus... SBS6 om 22.30 uur.
Vier zoveel je vieren kan.
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
Abonneren op:
Posts (Atom)