Ik besta uit 100 stukjes

Zoals velen van jullie weten, zet ik mij al heel wat jaren elk jaar in voor een kanker-gerelateerd goed doel. Vele jaren achtereen was dat met mijn deelname aan Alpe d'HuZes voor het KWF. Ik heb die jaren geweldig gevonden en heb er heel veel van geleerd. Onder andere heb ik ervaren hoeveel steun en hulp je van velen krijgt; uit onverwachte hoeken; vanuit bijzondere motivaties.

De verbondenheid met Alpe d'HuZes is er altijd nog, maar de wens mij in te zetten voor kankerpatiënten heeft een andere vorm gekregen. Alle gelden die ik in de afgelopen jaren bij elkaar gebracht heb voor KWF (zo'n €49.000) komen ten goede aan onderzoek. Belangrijk, essentieel zelfs. Toch 'knaagt' er de laatste jaren ook wat... de kankerpatiënten van nú hebben namelijk niets aan onderzoek.

Er komen per jaar 100.000 kankerpatiënten bij. Door betere behandelingen blijven mensen langer leven of genezen ze helemaal; geweldig natuurlijk. Maar de 'keerzijde', wat is in dat langere leven de kwaliteit van dat leven? Ben je fit? Kun je weer werken? Kun je dagelijkse activiteiten normaal uitvoeren? Heb je energie om nieuwe dingen te beginnen? Kun je jouw sport weer beoefenen? Klaar met de behandelingen in het ziekenhuis? De deur gaat dicht er wordt van afstand gezwaaid en de zorg houdt op, zo ervaren velen het.
Als je gezond bent, heb je hier vermoedelijk nooit over nagedacht... of wel?

Natuurlijk zet ik me dit jaar ook voor kankerpatiënten in, maar niet voor het onderzoek, niet voor uitkomsten die pas over 5 tot 10 jaar iets opleveren, niet naar de witte jassen en de geleerden, nee. Dit jaar gaat het geld naar Tegenkracht, stichting kanker en sport.

Tegenkracht zet zich in voor kankerpatienten die sport willen inzetten als revalidatiemiddel. Sporten om de zinnen te verzetten; sporten om even niet over je behandeling te praten; sporten om iets opbouwends te doen; sporten om sterk te staan tijdens de behandelingen en daardoor sterk staan in het traject van weer opbouwen na die tijd.
Soms gaan mensen dood, dat is kloten! Maar ook dan kan sport of bewegen tot in de laatste fase van je leven zorgen voor een bijzonder gevoel van eigenwaarde.

Waarom voor hen? Omdat ik zelf gevoeld heb wat sport kan brengen in een periode dat je zoekend bent; dat sporten helpt om sterker te worden, zowel fysiek als mentaal.

Waarom? Omdat ik na mijn ziekte 'te veel' van mensen gekregen heb. Ik besta uit 100 stukjes waarvan er tijdens mijn ziekte veel zijn stuk gemaakt. Van iedereen kreeg ik nieuwe stukje aangereikt, toegeworpen van een afstand of in mijn schoot gelegd van heel dichtbij. Deze stukje samen zijn er veel te veel, veel meer dan 100. De stukjes die over zijn, geef ik door aan anderen.

Om mij te helpen een mooi bedrag bij elkaar te lopen, ja lopen. De Halve Marathon van Egmond wel te verstaan, kun je op deze link klikken: loopegmondvoortegenkracht.alvarum.net/thomaszijlma3

Alvast ontzettend bedankt.

Hartelijke groeten, Thomas