Het eerste boek van Joop Zoetemelk

Dat het de vorige week in Frankrijk bijzonder zou gaan worden dat wist ik wel. Ik wist namelijk van vorig jaar dat de energie die mensen daar bij elkaar naar boven halen omgekend is. De Alpe is een verschrikkelijke berg, te hoog, te steil en de top is veel te ver. Om het ding voor jezelf meer dan twee keer op te rijden is al belachelijk, maar om 'de puist' zes of zeven keer achter elkaar te beklimmen is compleet gestoord.
Toch kan het!
Het kan met kracht die je van anderen krijg, het kan met de emotie die vrijkomt op een dag dat je je meer dan eens beseft wat er nog allemaal kan en het kan ook op de dag dat je in de gaten krijgt dat het makkelijk te doen is, zolang je het maar voor iemand anders doet.
Op die dag dus, 4 juni 2009 fietste ik met nog meer beelden in mijn hoofd. Ik zag mezelf achter mijn bureau zitten schrijven aan mijn boek. Ik zag mezelf herlezen en puzzelen op de woorden die echt niet altijd vanzelf op het papier kwamen. Op maandag ging het nooit, op dinsdag was ik lekker ingekomen en woensdag bleek de dag om door de werken. Mijn gedachten over het ziekenhuis en hoe het toen allemaal geweest was, werden helder in mijn geest. Ook op deze woensdag kreeg ik het eerste exemplaar van '37 nietjes' overhandigd door niemand minder dan Joop Zoetemelk. De hartelijke persoon die altijd bescheiden is en soms haast nog verlegen lacht, stond ineens achter me. De woorden van Bert Kranenbarg zal ik nooit vergeten. "wat zou je ervan vinden als je het eerste exemplaar overhandigd zou krijgen door een oud-tourwinnaar, door iemand die de etappe naar L'Alpe D'Huez heeft gewonnen?" Ik zal het nooit vergeten.


De dag daarna draaide ik na de afdaling van de vierde beklimming de camping op om over de startmatten te rijden. Piep piep en ook mijn telefoon hoorde ik tringelen. Het was Amarens die me beld om te melden dat er een cameraploeg op me te wachten stond. Toevallig zag ik het al voor me neus want daar stond ze voor de receptie van de camping met twee mannen van de NOS.
"Zij willen je graag even filmen tijdens je beklimming".
Dat leek me niet z'n probleem aangezien de man met de camera en de redacteur die erbij was, meteen vertelden waarvoor het was...
"We willen je heel graag uitnodigen voor het programma 'de avondetappe' van Mart Smeets!"
Het duurde even voordat ik besefte wat dat betekende. Het zou er dan ongeveer op neerkomen dat ik tijdens de Tour in het startkamp en in het finishdorp zou mogen rondlopen en met de renners praten; het zou betekenen dat ik misschien wel Lance van heel dichtbbij kan zien; het zou betekenen dat ik een stuk van het parcours mag rijden en als klap op de vuurpijn, mag ik ook nog 's avonds met Mart Smeets over mijn hobby praten en over mijn boek vertellen.

18 juli 2009: 'de avondetappe' met Sebastiaan Langeveld (raborenner en topper in de voorjaarklassiekers) en ene Thomas Zijlma (debiel die het gaaf vindt om zeven keer de Alpe op te rijden en die, naar het schijnt een, boek heeft geschreven.)

Hartelijke groet,

Thomas Zijlma
nr 16