Beste lezers,
Zaterdag 19 april was er een belangrijke test! Het programma was eigenlijk heel erg simpel: rijd de 230km tellende Amstel Gold race in de heuvels (bergen!) van Limburg.
Via het deelnemersbestand van Alpe D’HuZes was er een slaapplaats geregeld in Valkenburg zelf, waar de start en de finish was. Bij het geweldige gezin van Remy werden Frank (deelnemer 42) en ik heel gastvrij ontvangen. Een heerlijk bed stond klaar; alle ingredienten voor een goed gesprek waren aanwezig en de douche was naderhand een ware verandeming.
De wekker gezet; 5.55uur, in de kleren geschoten en het nodige voedsel naar binnen geschoven, werd er om 7 uur gestart. De temperatuur was goed en de voorspelde regen bleef (tot op heden) nog uit. De portie nattigheid van boven hebben we de laatste 2 uur van de rit mogen ‘ontvangen’ als afkoeling. Het beloofde een schitterende dag te worden. Dat werd het want de benen voelden erg goed! Na 100km gefietst te hebben was er niet of nauwlijks vermoeidheid opgetreden en na de nodige koolhydraten en astronautenrepen en -drankjes naar binnen gewerkt te hebben ging het weer fantastisch. We hadden afgesproken om met de groep van ongeveer 70 mensen bij elkaar te blijven tot dat punt en daarna was het ‘ieder voor zich en God voor ons allen’. In totaal waren er 97 mensen van AD6 gestart maar niet iedereen had zich voor de monsterachtige ‘250km’ ingeschreven. De mythische ‘bergen’ als de Eyserbosweg (max 16%) de Cauberg (max 12%), Camerig (max 15%) en de Keutenberg (max 22%!) werden met (schijnbaar) gemak beklommen. Ook op het vlakke kon ik geweldig doortrekken en het resulteerde in een 4de plaats! Het was dan wel geen wedstrijd, maar ik kan jullie melden… het voelde erg goed.
Resultaat: 230km rijden in 8.45 uur, gemiddelde hartslag van 151, 5800kcal verbrand, 2520 hoogtmeters gemaakt en… geen spierpijn! Ik ben dus, al zeg ik het zelf, geheel en al geslaagd voor de test.
Dan was er op 11 april nog een test gedaan: een VO2MAX test. Een test waarbij getest is wat het vermogen en de maximale zuurstofopname is op het punt van het bahalen van je maximale hartslag. Hiermee kan de conditie van de renner worden bekeken en kan gekeken worden naar de hartslagzones die bepalend zijn voor de manier en intensiteit van de trainingen. Om jullie een ingewikkeld verhaal te besparen over lactaatwaarden, zuurstofopname, omslagpunt en de verbranding van vetten en suikers, volgt meteen het resultaat. Na berekeningen is gebleken dat het mogelijk moet zijn om in redelijke ‘ontspaning’ de Alpe D’Huez te beklimmen in 59 minuten. Ik heb me wel eens laten vertellen dat als je deze puist binnen een uur kunt beklimmen ‘je erbij hoort’.
Of ik ‘bij de club’ ga horen gaan we aanstaande donderdag, vrijdag en zaterdag merken als het trainingskamp zich naar de Alpen gaat begeven. Dat wordt dus vervolgd… Ik hoop de laptop mee te nemen zodat ik daar van de eerste beklimmingen verslag kan uitbrengen…
De getrainde kilometers staan inmiddels op 6968,68km en de financiele teller… 16.958,10 Euro!
Hartelijke groet,
Thomas Zijlma
www.alpe-dhuzes.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten